Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
əyyaş — ə. vaxtını eyş işrətdə keçirən, içki düşkünü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
badəpərəst — f. içki düşkünü, şərab düşkünü, əyyaş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dürdsan — f. 1) qədəh və ya piyalənin dibində qalan şərabı içən; 2) m. əyyaş, içki düşkünü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ləvənd — f. əsli y. 1) özbaşına; 2) əyyaş; 3) əxlaqca pozğun; əxlaqsız; 4) səfil, macəraçı; 5) gözəl, qəşəng … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
meypərəst — f. şərab düşkünü; əyyaş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şürbi — ə. şərab düşkünü; əyyaş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xərabati — ə. vaxtını meyxanalarda keçirən adam; əyyaş, səfil … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xərabatiyanə — ə. və f. səfilyana, əyyaş kimi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
amir — is. <ər.> Buyuran, əmr edən, hökm edən; başçı, böyük. Millətə çatdıqca qəm, əyyaş idik; Hakimə yar, amirə qardaş idik. M. Ə. S.. Yavər mətbəxdə xörək hazırlayır Şəhla xanım bir amir kimi ona göstəriş verirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
badənuş — sif. və is. <fars.> Şərab içən, içki içən; əyyaş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
